پرسشنامه رایگان مقایسه كارایي راهبردهای روانی- تربیتی با دارو درمانی در كودكان مبتلا به كمبود توجه همراه با بیش فعالی
پرسشنامه مقایسه كارایي راهبردهای روانی- تربیتی با دارو درمانی در كودكان مبتلا به كمبود توجه همراه با بیش فعالی
پژوهش حاضر به مقایسه مقایسه كارآیي راهبردهای روانی- تربیتی با دار ودرمانی در كودكان مبتلا به اختلال كمبود توجه همراه با بیش فعالی ( ADHD ) پرداخته است. این پژوهش كه برای نخستین بار در ایران انجام شده به دنبال كشف كارآمد ترین شیوه درمانی در مورد شایع تری اختلال دوران كودكی یعنی اختلال كمبود توجه همراه با بیش فعالی یا ADHD بوده است. در این مطالعه نمونه تصادفی به تعداد 60 آزمودنی ( 30 نفر آزمودنی دختر و 30 نفر آزمودنی پسر) در سنین 7 تا 12 سال در سه گروه مورد مطالعه قرار گرفته است: گروه اول، گروهی است كه راهبردهای روانی- تربیتی بر روی آنها اعمال شده است. این راهبردها سه نوع مداخله را در بر می گیرد: 1) مداخلات شناختی- رفتاری در كودك، 2) مداخلات روانی- تربیتی در مدرسه، 3) مداخلات روانی- تربیتی در خانواده. مداخلات شناختی- رفتاری با كودك شامل آموزش خودآموزی، خود تقویت دهی، و رفتار درمانی شناختی می شوند. مداخلات روانی- تربیتی در مدرسه آن دسته از آموزش های را در بر می گیرد كه معلم می تواند در جریان عادی آموزش با كودكان ADHD به كار گیرد. مداخلات روانی- تربیتی در خانواده عمدتا بر تصحیح رفتارهای نادرست و توسعه رفتارهای مطلوب كودك با كمك والدین تاكید داشته است. گروه دوم، گروهی است كه مورد دارو درمانی واقع شده است. دارویي كه این گروه دریافت نموده داروی محرك سلسله اعصاب مركزی، متیل فنیدیت یا ریتالین بوده است. گروه سوم، گروه كنترل است كه هیچ گونه درمانی دریافت نموده. ابزار اصلی سنجش در این پژوهش آزمون تجدید نظر شده كانرز ( 1990) بوده است كه برای حصول اطمینان از تشخیص درست از آزمون CIS-4 نیز كمك گرفته شده است. آزمون كانرز در دو مرحله پیش آزمون و پس آزمون، بر روی معلمان و والدین كودكان ADHD اجرا شده است. تجزیه و تحلیل داده ها با روش های مختلف از جمله با روش تحلیل واریانس و كواریانس با اندازه ای تكراری و نیز با روش های همبستگی انجام یافته است. نتایج حاصل از تحلیل یافته ها نشان داده كه بین راهبردهای روانی- تربیتی با دارو درمانی تفاوت معنی داری وجود دارد. به بیان دیگر راهبردهای روانی- تربیتی در مقایسه با دارو درمانی در بهبود بخشی كودكان ADHD به طور معنی داری كارآمد تر است. همچنین راهبردهای روانی- تربیتی در مقایسه با گروه كنترل به طور معنی داری كارآمد تر است. دارو درمانی نیز در مقایسه با گروه كنترل به طور معنی داری كارآمد تر است. دیگر یافته های این پژوهش این است كه مشكلات خانوادگی و وضعیت اقتصادی- اجتماعی با اختلال بیش فعالی همبستگی معنی داری دارد. ترتیب تولد با ابتلا به ADHD همبستگی معنی داری دارد. فرزندان آخر، تك فرزندان و فرزندان اول خانواده بیشتر از بقیه فرزندان در خطر ابتلا به ADHD قرار دارند. همچنین مشكلات یادگیری، مشكلات رفتاری و اضطراب با پرتحركی همبستگی معنی داری نشان داده است. مشكلات روانی- تنی با پرتحركی رابطه معنی داری نشان نداد. یافته های این پژوهش در درمان و مداخلات درمانی مربوط به ADHD می تواند موثر واقع شده و در اقدامات بهبود بخشی این كودكان، كه 3 تا 5 درصد جمعیت كودكان مدرسه رو را تشكیل می دهند، كاربرد موثری داشته باشد.