پرسشنامه رایگان مقایسه جریان اطلاعات درون شهری و برون شهری
پرسشنامه مقایسه جریان اطلاعات درون شهری و برون شهری
هدف: هدف این پژوهش، تعیین نوع و میزان استفاده از فنّاوریهای اطلاعاتی و ارتباطی و جایگاه هر یک در شکلدهی به جریان اطلاعات بین شهروندان جغتائی است تا به عنوان شاخصه هایی نقاطی از حرکت در مسیر توسعه یافتگی این شهر را بنمایانند.
روش: این پژوهش از نوع کاربردی است که به روش پیمایشی انجام شد. جامعه آماری پژوهش شامل کلیّه کارمندان، کسبه، کشاورزان و دانشجویان شهر جغتای میباشد. برای جمع آوری داده ها حجم نمونه های به تعداد 357 نفر انتخاب شد که نسبت هر یک از جوامع چهارگانه (کارمند، کشاورز، کاسب، دانشجو) در نمونه به ترتیب برابر با 66، 185، 28، 75 نفر است. روش نمونه گیری، نمونه گیری در دسترس است، در عین حال روزها و ساعاتی که به هر یک از این گروهها مراجعه شد به صورت تصادفی انتخاب شد. برای جمعآوری داده ها از پرسشنامه محقق ساخته استفاده شده که روایی آن با نظر استادان راهنما و مشاور و اعضای هیئت علمی رشته علم اطلاعات و دانش شناسی تأئید و پایایی آن با استفاده از آلفای کرونباخ محاسبه گردیده است. داده های گردآوری شده با استفاده از نرم افزار اس. پی. اس. اس. تجزیه و تحلیل گردید.
یافته ها: تجزیه و تحلیل داده ها نشان داد اکثر افراد نمونه مورد مطالعه (1/97%) تلویزیون در اختیار دارند و درصد کمی از افراد (2/4%) ماهواره در اختیار دارند. بیشترین میزان دسترسی افراد به تلفن ثابت (4/77%) و کمترین میزان دسترسی آنها به ماهواره (6/10%) است. بیشتر افراد برای کسب اطلاعات روزمره خود از تلویزیون (64/2) استفاده میکنند و از ماهواره (15/0) کمترین میزان استفاده را دارند. پاسخگویان بر این باورند که اینترنت (45/4) بیشترین سودمندی و ماهواره (42/0) کمترین سودمندی را از جهات مختلف (فردی، اجتماعی و اقتصادی) در زندگی فردی شهروندان جغتائی و یا توسعۀ شهر جغتای دارد.
مهمترین منبع نمونه مورد مطالعه، برای دریافت اطلاعات درون شهری، گفتوگوی حضوری (16/6) است و فنّاوریهای اطلاعاتی و ارتباطی نسبتا سنّتی بر جریان اطلاعات درون شهری غلبه دارد. تلویزیون و گفتوگوی حضوری (15/8 و 41/4) و نیز اینترنت به ترتیب سه منبع مهم برای دسترسی به اطلاعات در زمینه های مختلف اقتصادی، سیاسی، بهداشتی و … (برون شهری) هستند. اطلاعات درون شهری بیشتر از طریق گفتوگوی حضوری (با میانگین سودمندی 84/2 و میانگین استفاده 16/6) و اطلاعات برون شهری بیشتر از طریق تلویزیون (با میانگین سودمندی 91/2 و میانگین استفاده 15/8) در شهر جغتای جریان دارد. اینترنت و گفتوگوی حضوری به ترتیب دو مؤلفه مهم دیگر در جریان اطلاعات برون شهری هستند و کتابخانه و ماهواره در آخرین رده قرار دارند و کمترین نقش را در این جریان دارند. همچنین نتایج به دست آمده بیانگر آن است که گروههای مورد مطالعه (کارمند، کاسب، کشاورز، دانشجو) در این پژوهش در چهار حوزه مالکیّت، دسترسی، استفاده و سودمندی منابع و کانالهای اطلاعاتی نظرات متفاوتی اعلام کرده اند. به بیانی دیگر نوع شغل در مالکیّت، دسترسی، سودمندی و استفاده از منابع اطلاعاتی و ارتباطی تأثیرگذار است.
نتیجه گیری: اگرچه شهر جغتای شهری نسبتاً کوچک و قرار گرفته در دور دست است، امّا فنّاوریهای اطلاعاتی و ارتباطی هم در ارتباطهای درون شهری و هم در ارتباطهای برون شهری حضوری قابل توجه دارند. این حضور بیشتر در گروه های کارکنان و کسبه و تاحدودی در دانشجویان قابل رؤیت است.
نظرات