پرسشنامه رایگان بررسی و مطالعه رابط بين خودكشی و معنایابی در زندگی
پرسشنامه بررسی و مطالعه رابط بين خودكشی و معنایابی در زندگی
گرچه خودكشي در نگاه نخست از علائم بيماري رواني به نظر مي رسد ولي چيزي فزونتر از آنست: انديشه اي است متعارف براي فرد عادي كه ارزش عاطفي و اخلاقي و معنائي درگير با زندگي دارد. در مسير زندگي همواره از خويش مي پرسد من كيستم؟ براي چه زندگي مي كنم؟ و سرانجام به كجا خواهد رسيد؟ اين سئوالات مجهولي براي بشر در تمام اعصار بوده و گاه راه به جايي نبرده و بي پاسخ مانده اند. آنهائي كه پاسخي هر چند نادرست يافته اند به حيات ادامه مي دهند ولي شخصي كه زندگي را بدون معني تلقي مي كند نه تنها غمگين است بلكه براي زندگي كردن نيز مناسب نيست.
بدين منظور پژوهش حاضر تحقيقي است در زمينه «خودكشي و بي معنائي زندگي» چرا كه يافتن معنائي در زندگي و دانستن زندگي سالمتر و مفيدتر از وظايف اصلي هر انسان است.
فرض تحقيق حاضر اين است كه بين نيافتن معنائي در زندگي و اقدام به خودكشي در گروه سني 30-15 سال رابطه اي وجود دارد. روش تحقيق مقايسه اي (Comparative Survey) دو گروه چهل نفري از افراد بستري در بيمارستان كه اقدام به خودكشي نموده اند و افرادي كه به طور جدي به مسئله خود كشي يا اقدام به آن نينديشيده اند. ارزيابي اين مسئله به وسيله پرسشنامه معناي زندگي (Meaning of Life) كه توسط افراد گروه تهيه شده انجام گرفت. در انتخاب آزمودنيها، متغيرهاي ميزان تحصيلات، سن، مذهب و نحوه اجراء آزمون كنترل شده اند و متغيرهاي وضعيت اقتصادي – اجتماعي – فرهنگي – وضعيت تاهل – جنس و شغل مورد توجه قرار نگرفت و كنترل آنها با استفاده از روش انتخاب اختياري انجام پذيرفته است.
براي آزمودن فرضيه از روش توزيع نمونه گيري t به بررسي وجود رابطه بين معناي زندگي و احتمال و اقدام به خودكشي در دو گروه استفاده شده است.
به توجه به يافته هاي تحقيق (Research Findings) و تجزيه و تحليل داده ها با روش t و وجود رابطه بين بي معنائي زندگي و احتمال اقدام به خودكشي اين نتيجه بدست آمد كه رابطه معناداري بين نيافتن معنائي در زندگي و احتمال اقدام به خودكشي وچود دارد.
نظرات