پرسشنامه رایگان مقایسه اثربخشی رویکرد وجودی با سه شیوه درمان
پرسشنامه مقایسه اثربخشی رویکرد وجودی با سه شیوه درمان
شواهد بسياري در اين زمينه وجود دارد كه همسران در جامعه ي معاصر، مشكلات شديد و فراگيري را هنگام برقراري و حفظ روابط عاشقانه و صميمانه تجربه مي كنند. بنابراين، هدف تحقیق حاضر اين بوده است تا اثربخشی رویکرد وجودی به شیوه (فردی، گروهی و توام) را بر رضایت زناشویی زنان متاهل بررسی نموده و میزان اثربخشی این سه شیوه را نیز با یکدیگر مقایسه نماید. در اين مطالعه به منظور بررسي مقايسه اثربخشي درمان به سه شيوه انفرادي، گروهي و توام با رويكرد وجودي از مطالعه تك آزمودنيB–A با گروه كنترل، كه از لحاظ هدف كاربردي است، استفاده شده است. براي بررسي اثربخشي درمان انفرادي و توام و گروهي درمطالعه تك آزمودني با رويكرد وجودي از طرح تك آزمودنيB–A با گروه كنترل و براي اثربخشي درمان گروهي با رويكرد وجودي از طرح پيش آزمون-پس آزمون با گروه كنترل استفاده شده است، كه در مقوله طرح هاي شبه آزمايشي و از لحاظ هدف كاربردي است. جامعه آماري آن شامل زنان متأهل ناحیه 9شهرداری شهر مشهد، با انگيزه افزایش رضایت زناشویی خود، در سال92 بوده اند. از آن ميان22 نفر به شيوه نمونه گيري در دسترس انتخاب شدند، كه 4نفر از آنها براي مطالعه تك آزمودني و 20 نفر نيز براي مطالعه گروهي انتخاب شدند. سپس به صورت تصادفي، در مطالعه تک آزمودنی، یک نفر در گروه درمان انفرادي، گروهي، توام و كنترل قرار گرفته، و در مطالعه گروهی10 نفر درگروه آزمايش و 10نفر در گروه كنترل قرار گرفتند. ابزار پژوهش شامل مقياس رضايت زناشويي انريچ، پرسشنامه جمعيت شناختي و سؤال براي مطالعه تك موردي بود. تجزيه و تحليل در مطالعه تك آزمودني با استفاده از ترسيم نمودار و معناداري باليني و در مطالعه گروهي، با روشهاي آماري آزمونهاي ناپارامتري ويلكاكسون و يومان ويتني انجام شد. مقايسه و اثر بخشي سه شيوه درمان در مولفه هاي رضايت زناشويي نشان داد که هر سه شیوه درمان اثربخشی بیشتری در مولفه های رضایت زناشویی نسبت به گروه کنترل دارند. درضمن اثربخشی سه شیوه نیز با یکدیگر تفاوت داشته است. طوریکه، اثربخشي در مولفه رضايت در درمان وجودي به شيوه توام و گروهی بيشترين و در گروه تك آزمودني درمان وجودي به شيوه انفرادی كمترين بوده است. بعلاوه، اثربخشي در مولفه ارتباط در درمان وجودي به شيوه توام بيشترين و در گروه تك آزمودني درمان به شيوه گروهي كمترين بوده است. همچنين، اثربخشي در مولفه حل تعارض در درمان وجودي به شيوه توام بيشترين و در گروه تك آزمودني درمان وجودي به شيوه انفرادي كمترين بوده است. در نهايت، اثربخشي در مولفه تحريف آرماني به ترتيب در درمان وجودي به شيوه انفرادي بيشترين و در گروه تك آزمودني درمان به شيوه گروهي كمترين بوده است. بعلاوه، هر سه شيوه درماني در افزايش رضايت زناشويي موثر بوده اند، اگرچه درمان وجودي به شيوه توام موثرتر از درمان وجودي به شيوه گروهي و شيوه انفرادي، و درمان وجودي به شيوه گروهي موثرتر از درمان وجودي به شيوه انفرادي بوده است. با توجه به يافتههاي تحقيقي پيشنهاد مي شود كه درمانگران در افزايش رضايت زناشويي زنان از درمان وجودي، به خصوص درمان وجودي به شيوه توام براي اثربخشي بيشتر استفاده كنند.