پرسشنامه بررسی اثربخشی آموزش ارتباط بازی محور به مراقبان به شیوه CPRT بر بهبود تعامل مراقب-کودک و دلبستگی ناایمن کودکان پسر بی‌سرپرست و بد سرپرست مقیم خانه‌های کودک بایگانی

پرسشنامه رایگان بررسی اثربخشی آموزش ارتباط بازی محور به مراقبان به شیوه CPRT بر بهبود تعامل مراقب-کودک و دلبستگی ناایمن کودکان پسر بی‌سرپرست و بد سرپرست مقیم خانه‌های کودک

تاریخ انتشار : 6 دسامبر 2015

پرسشنامه بررسی اثربخشی آموزش ارتباط بازی محور به مراقبان به شیوه CPRT بر بهبود تعامل مراقب-کودک و دلبستگی ناایمن کودکان پسر بی‌سرپرست و بد سرپرست مقیم خانه‌های کودک

این پژوهش به شیوه آزمایشی با دو گروه پیش آزمون و پس آزمون بر روی 19 زوج مراقب- کودک دردو گروه آزمایش(10نفر) و گروه کنترل(9 نفر) صورت گرفت و مراقبین طی برنامه مداخله 10 جلسه ای آموزش ارتباط بازی محور به مراقبان برگرفته از برنامه درمان ارتباطی والد- کودک(CPRT) (لندرث و برتون، 2006) که برای مراقبین خانه های کودک متناسب سازی شدند، قرار گرفتند. در پیش آزمون و پس آزمون جهت سنجش کیفیت تعامل مراقب کودک از مقیاس ارتباط والد- کودک (پیانتا، 1994) و سنجش ناایمنی دلبستگی کودکان از مقیاس کیو- ست دلبستگی Q-SET (واترز و دنس، 1985) استفاده گردید. داده‌ها با استفاده از آزمون تحلیل کوواریانس(آنکووا) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.

یافته های پژوهش حاکی از آن است که مراقبین آموزش دیده به شیوه سی پی آر تی نسبت به مراقبین آموزش ندیده از نظر میزان نزدیکی کودک- مراقب و از نظر میزان تعارض کودک- مراقب تفاوت معنا دار نشان دادند و از نظر وابستگی و رابطه مثبت کلی و از نظر ناایمنی دلبستگی کودکان درمشارکت کنندگان دو گروه تفاوت معنادارای مشاهده نشد.

در نتیجه به منظور بهبود نزدیکی کودک- مراقب و جهت کاهش تعارض کودک- مراقب تدوین و ارایه برنامه های آموزشی به شیوه سی پی آر تی برای مراقبین خانه های کودک توصیه می شود. همچنین نتایج این پژوهش کیفیت نگهداری از کودکان مقیم شبه خانواده را نیازمند تامل می داند و برخی دلالت هایِ آموزشی و روانشناختی مراقبت مطلوب را مورد بحث و بررسی قرار می دهد.