پرسشنامه رایگان اثر بخشی زوج درمانی گروهی مبتنی بر خودنظم بخشی بر افزايش صميميت
پرسشنامه اثر بخشی زوج درمانی گروهی مبتنی بر خودنظم بخشی بر افزايش صميميت
هدف از اين پژوهش بررسي اثربخشي زوج درماني گروهي مبتني بر خودنظم بخشي بر افزايش صميميت زناشويي بود. اين پژوهش با بهره گيري از مباني تئوري خودنظم بخشي، به منظور ارتقاء صميميت بين زوج ها طراحي شده است. محتواي اساسي زوج درماني مبتني بر خودنظم بخشي اين است كه خود زوج ها (نه درمان گر)، تغييرات طولاني مدتي را در رابطه شان ايجاد كنند. جامعه ي آماري اين پژوهش عبارت بود از زوج هاي مراجعه كننده به منظور دريافت خدمات مشاوره و روان درماني در حوزه ي مسائل زناشويي به كلينيك روان شناسي دانشگاه فردسي در زمستان 1388 و بهار 1389. نمونه شامل 8 زوج بود كه در دو گروه آزمايش و كنترل گمارده شده و گروه آزمايش، 5 جلسه گروهي زوج درماني مبتني بر خودنظم بخشي را دريافت نمودند. يافته هاي حاصل از پژوهش نشان داد زوج درماني گروهي مبتني بر خودنظم بخشي موجب افزايش معنادار صميميت دريافتي (فرضيه ي اصلي)، صميميت عاطفي، جنسي، عقلاني و تفريحي در مقايسه با گروه كنترل شده، اما بر صميميت انتظاري تأثيري نداشت (فرضيه ي فرعي الف). همچنين مشخص شد كه جنسيت آزمودني ها تأثيري بر ميزان اثربخشي زوج درماني مبتني بر خودنظم بخشي نداشت (فرضيه ي فرعي ب). به علاوه اين شيوه ي درماني موجب كاهش معنادار فاصله ي بين صميمت دريافتي و صميميت انتظاري گروه آزمايش، در مقايسه با گروه درمان شد (فرضيه ي فرعي ج). نتيجه گيري نهايي اين است كه زوج درماني گروهي مبتني بر خودنظم بخشي مي تواند شيوه اي مؤثر در ارتقاءصميميت زناشويي بوده و درمان گران و مشاوران در حوزه ي زوج درماني مي توانند با به كارگيري فراصلاحيت هاي خودنظم بخشي به درماني كوتاه مدت و مؤثر دست يابند.