پرسشنامه رایگان اثربخشي رفتار درماني ديالكتيكي گروهي در كاهش نشانه هاي افسردگي
پرسشنامه اثربخشي رفتار درماني ديالكتيكي گروهي در كاهش نشانه هاي افسردگي
به رغم پيشرفت هاي شايان توجهي كه در مداخلات درماني مربوط به افسردگي صورت گرفته است ، همچنان با شيوع بالا، عود مكرر دوره ها و مزمن شدن اختلال افسردگي مواجه هستيم ؛ نكته اي كه به نابسنده بودن مداخلات درماني موجود و نياز به معرفي درمان هاي جديد، با اثر بخشي و دوام بيشتر اشاره داردتا چالش هاي پيش روي درمان هاي افسردگي را با توجه به هزينه هاي انساني و اجتماعي آن، هدف قرار دهند.
رفتار درماني ديالكتيكي(DBT) يك رويكرد درماني جديد مركب از اصول درمان هاي شناختي رفتاري و فلسفه شرقي مي باشدكه در ابتدا براي درمان اختلال شخصيت مرزي ابداع شده و علاوه بر اين اختلال ، در دامنه نسبتاً وسيعي از اختلالات ، از جمله افسردگي مورد مطالعه قرار گرفته و اثر بخشي آن نشان داده شده است. با اين حال ، هنوز در ايران شواهدي در زمينه اثر بخشي اين شيوه در درمان افسردگي وجود ندارد. لذا اين مطالعه، اثر بخشي گروه درماني DBT را در درمان افسردگي از طريق بهبود مؤلفه هاي هشياري فراگير ، تحمل پريشاني و تنظيم هيجاني، در يك جمعيت ايراني ، بررسي كرده است. جامعه آماري اين پژوهش را دانشجويان دانشگاه فردوسي و دانشجويان دختر ساكن خوابگاه هاي علوم پزشكي مشهد، تشكيل مي دهند. با استفاده از پرسشنامه افسردگي بك(BDI)، تعداد بيست نفر از دانشجويان داراي نشانه هاي افسردگي شناسايي شده كه به طور تصادفي در گروه هاي آزمايش ( رفتر درماني ديالكتيكي) و فهرست انتظار قرار گرفتند.ديگر ابزارهاي پژوهشي مورد استفاده ، عبارتند از :پرسشنامه هشياري فراگير فريبرگ(FMI) مقياس تحمل پريشاني(DTS) و مقياس دشواري هاي تنظيم هيجاني(DERS) كه از آن ها براي سنجش تغييرات آزمودني ها بعد از درمان ، در مقايسه با قبل از درمان استفاده شد. نتايج اين مطالعه حاكي از اثر بخشي رفتار درماني ديالكتيكي در درمان نشانه هاي افسردگي ،افزايش معنادار در شاخص هاي هشياري فراگير و تحمل پريشاني بود. با اين حال آزمودني هاي گروه آزمايش در مقايسه با ليست انتظار در شاخص دشواري هاي تنظيم هيجاني ، كاهش معناداري را نشان ندادند. بهبودي هاي مشاهده شده در آزمودني هاي گروه آزمايش در ارزيابي پيگير يك ماهه ، حفظ شده بود.