پرسشنامه رایگان

پرسشنامه رضايتمندی زناشويی انريچ

چکیده: 

زمینه مساله و هدف پژوهش: پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی آموزش مهارت‌های مثبت‌اندیشی بر افزایش رضایت زناشویی و منبع کنترل درونی زنان متأهل انجام پذیرفت.

روش: این پژوهش، کاربردی و از نوع شبه آزمایشی (به صورت پیش‌آزمون- پس‌آزمون با گروه گواه) است. جامعه‌ی آماری پژوهش حاضر شامل كليه زنان متأهل مراجعه کننده به کلینیک روانشناسی دانشگاه فردوسی مشهد است. افراد نمونه مورد مطالعه (N=24) با استفاده از روش نمونه‌گیری داوطلبانه انتخاب شده و به صورت جایگزینی تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل گمارش شدند، بدین ترتیب در هر گروه تعداد 12 نفر حضور یافتند. از آزمودنی‌ها خواسته شد تا پرسشنامه منبع کنترل راتر و آزمون رضايتمندی زناشويی انريچ را تکمیل نمایند. در گروه آزمایش، مداخله‌ی آموزش مثبت‌اندیشی گروهی به صورت 8 جلسه درمان انجام شد. پس از اجرای آموزش برای گروه آزمایش، مجدداً از هر دو گروه خواسته شد تا پرسشنامه‌های مذکور را تکمیل کنند.

یافته ها: نتایج آزمون تحليل کواريانس يک راهه (آنکوا) نشان داد که هشت جلسه آموزش مثبت اندیشی باعث افزایش رضایت زناشویی و منبع کنترل درونی شده است.

نتیجه گیری: مبتنی بر یافته‌ها می‌توان نتیجه گرفت که آموزش مهارت‌های مثبت اندیشی به طور کلی می‌تواند به افزایش رضایت زناشویی و منبع کنترل درونی زنان متأهل منجر گردد.